Kijk je telkens op tegen het borstelen van je hond? Of schiet je in de stress als je ziet dat zijn nagels weer aan de lange kant zijn? Misschien blijft de oorreiniger bij jou ook nét iets te lang in de kast staan?
Als zorghandelingen je hond stress geven, kan het ook voor jou als hondenouder een uitdaging zijn om die handelingen consistent uit te voeren. Niemand ziet zijn hond graag gestrest. Het is moeilijk om te weten dat je hond zich niet prettig voelt bij de situatie.
Ik herken dat gevoel maar al te goed met mijn hond, Basiel. Sommige handelingen blijven zelfs nu een uitdaging. Maar door samen te werken met Basiel én zorghandelingen te benaderen als iets wat we samen doen in plaats van iets wat ik bij hem doe, zijn we voor veel handelingen van stress naar (h)échte samenwerking gegaan.
Basiel kwam in mijn leven tijdens mijn laatste jaar studeren. Het was een jaar vol stress over deadlines, onzekerheid over de toekomst én het verwerken van het verlies van onze vorige hond Rik. Basiel zou afleiding bieden, me naar buiten dwingen en wat positieve energie geven. Dat deed hij ook, maar niet zonder uitdagingen.
Zijn komst bleek allesbehalve eenvoudig. Basiel bracht een flinke rugzak mee, gevuld met angsten en stress. Zelfs eenvoudige dingen, zoals het aandoen van zijn harnas of het vastmaken van de lijn, waren moeilijk. Al snel bleek dat Basiel aanraking écht lastig vond. Hij liet dat merken door weg te leunen, weg te lopen, te verstijven of te grommen. Had ik die signalen toen genegeerd, dan had hij waarschijnlijk ook gehapt of gebeten.
Omdat ik wist dat dit niet vanzelf zou overgaan en ik al jaren gefascineerd was door cooperative care (zorg in samenwerking), ben ik vrijwel meteen met Basiel gaan trainen. Hem kunnen verzorgen was natuurlijk ontzettend belangrijk voor zijn welzijn. Daarom besloot ik te gaan investeren in samenwerking.
Allemaal goed en wel natuurlijk zo stapje voor stapje gaan trainen, maar Basiel had als cocker regelmatig vachtverzorging nodig. Onze training was nog niet ver genoeg om dit zonder stress te doen, maar klitten konden ook ongemakkelijk of zelfs pijnlijk worden. Ik moest dus een manier vinden om hem toch te borstelen, zonder onnodige stress en conflicten.
Mijn oplossing? Een lickimat. Ik leerde Basiel om deze te gebruiken als communicatiemiddel, een manier om aan te geven wanneer ik mocht starten en wanneer ik moest stoppen. Zo gaf ik hem iets heel belangrijks: controle.
Controle is essentieel om stress te verminderen. Het vergroot je draagkracht en maakt je weerbaarder. Telkens wanneer Basiel begon te likken, begon ik met borstelen. Stopte hij? Dan stopte ik ook. In combinatie met korte sessies, het opsplitsen van handelingen (bijvoorbeeld één stukje van zijn lichaam per keer) en een rustige aanpak kon ik hem op dat moment toch de nodige verzorging geven.
Door de lickimat te gebruiken kon ik voorkomen dat ik Basiels vertrouwen beschadigde. Ondertussen hebben we doorgetraind en mooie stappen gezet. Ik kan hem nu steeds beter borstelen, ook zonder lickimat. Hij heeft verschillende startbuttons geleerd en we werken steeds meer samen als een echt team.
Maar dat betekent niet dat die dingen ook meteen overal lukken. Wat thuis werkt, werkt niet automatisch bij de dierenarts of trimmer. Bij de trimmer bouwden we dat proces stap voor stap op: eerst positieve associaties met het salon, daarna interactie met en aanrakingen door de trimmer, materialen introduceren en dan starten aan de trimhandelingen. Basiel had daarbij altijd controle, kon pauzes nemen en kreeg de tijd om aan alles te wennen.
Nu, een jaar later, kan hij bij de trimmer van zijn staart tot schouders worden geschoren terwijl ik hem afleid. De voorkant blijft nog een uitdaging, daar werken we aan.
Thuis oefen ik nu regelmatig om ook het knippen van zijn voorpootjes, hoofd, borst en oortjes in samenwerking te kunnen doen. We zitten inmiddels op een punt waarop Basiel zelf kan aangeven of hij klaar is om te starten of pauze nodig heeft. Hij weet precies wat er gaat komen en kan al enkele seconden knippen tolereren.
Tijdens onze laatste sessie bij de trimmer besloot ik deze training mee te nemen. Ik vroeg haar om stap voor stap mijn aanpak te volgen, zodat we ook daar in samenwerking konden werken. Tot mijn grote trots zag ik dat Basiel de transfer maakte van onze training thuis naar het salon. We konden dus al enkele stukjes knippen. Voor een buitenstaander een miniem verschil, maar voor ons was het een enorme mijlpaal.
Wat waren nu onze sleutels tot samenwerking?
Ik zie 4 heel belangrijke factoren namelijk: geduld, controle geven, voorspelbaarheid creëren en duidelijke communicatie.
Hier gebruikte Basiel startbuttons, zoals een pootje geven of zijn kin op het hand van de trimmer leggen. Zodra hij dat deed, kondigde de trimmer rustig aan wat ze gaan doen, bijvoorbeeld “knippen.” Trok hij zijn pootje terug of tilde hij dan zijn hoofd op, dan stopten we direct en wachtten we. Dit gaf hem de tijd om te verwerken wat er gebeurde. Vaak koos hij er daarna zelf voor om zijn startknop opnieuw te tonen. Als hij echt pauze nodig had, gaven we die zonder druk.
Op deze manier was er geen druk. Basiel ervaarde controle, wist dat hij “nee” kon zeggen en dat er geen verrassingen zouden zijn. Dit alles helpt om stress te verlagen en draagkracht te vergroten.
Daarnaast was mijn communicatie met de trimmer cruciaal. Samen zorgen we voor een consistente en soepele aanpak, zodat Basiel zich veilig voelde.
Ik ben ontzettend trots op mijn kleine vriend en de stappen die hij heeft gezet.
De lessen van Basiel
Wat ik van deze ervaring heb geleerd, is dat écht samenwerken met je hond draait om vertrouwen en respect. Door Basiel de mogelijkheid te geven om “nee” te zeggen, groeide zijn draagkracht. Door de training stap voor stap op te bouwen en hem de tijd te geven om te wennen, groeide zijn vertrouwen.
Onze weg van stress naar samenwerking bewijst dat het mogelijk is – zelfs met een hond die aanrakingen moeilijk vindt en vechten als copingstrategie gebruikt. Het vraagt tijd, geduld en begrip, maar het resultaat is het waard.
Wil jij ook stappen zetten naar samenwerking met jouw hond? Download dan mijn gratis e-book met vijf praktische tips om zorghandelingen meteen vlotter te laten verlopen.
**Dit blog bericht is geschreven door klinisch gedragstherapeut voor honden: Manou Smits. Het overnemen van dit stuk zonder schriftelijke toestemming is niet toegestaan. De link delen naar het die blog bericht via sociale media waardeer ik enorm.
Gecertificeerd
Empawered.be all rights reserved. Designed by Studio Empawered
Privacy Policy | Algemene voorwaarden | Disclaimer | Bedrijfsgegevens
